Sinterklaas in Heidelberg

Gelukkig heeft Sinterklaas ons ook weer gevonden in Heidelberg. Je weet het tenslotte maar nooit als je weer eens van huis en land veranderd.

De start van het Sinterklaasseizoen was wel een beetje lastig. Wij hebben dit jaar Thomas de waarheid verteld en dat viel niet zo goed. Het hele weekend was verpest en voor hem hoefde Sinterklaas dit jaar ook helemaal niet meer gevierd te worden. Zo boos was hij nu hij het wist.
Maar we vonden dat hij het met 9 jaar toch wel mocht weten. Bovendien stelde hij zulke lastige en niet meer te beantwoorden vragen dat we het wel moesten vertellen om Sem nog in de waan te kunnen laten. Want die zit er de hele tijd bij en luistert aandachtig wat Thomas vraagt en wat wij vervolgens antwoorden. En dan zie je hem denken: dat klopt niet hoor, mama. Afijn, het is leuk als Sem nog eventjes blijft geloven.

Naarmate Sinterklaas naderde kon Thomas gelukkig toch wel weer mee gaan in het verhaal. Waar wij het namelijk van moeten hebben in het buitenland is het dagelijkse Sinterklaasjournaal. Nu er zo weinig Nederlanders op school zijn, is dat namelijk onze enige Sinterklaasbeleving. En natuurlijk het zetten van de schoen wat wij ook trouw elke avond doen (voor de radiator wegens gebrek aan schoorsteen) samen met het zingen van de bijbehorende Sinterklaasliedjes.

Omdat er in de kleuterklas nog twee zwaar gelovige Nederlandse meisjes zitten had de moeder daarvan geregeld dat er een aantal zwarte pieten op school langs zouden komen die met het rode boek in de hand alles zouden weten van de kinderen. Omdat Sem 1 klas hoger zit had ik gevraagd of ze ook bij Sem in de klas konden komen. Nou dat kon en Sem heeft samen met de kinderen uit zijn klas uit volle borst een Sinterklaasliedje gezongen. Dat klonk heel erg schattig: twintig kinderen van verschillende nationaliteiten die Sinterklaas kapoentje zingen voor Zwarte Piet. Uiteraard werden ze daarvoor rijkelijk beloond met echt Nederlands strooigoed.

Via school kwamen wij op de valreep ook achter het bestaan van een Nederlands-Vlaamse Cultuurvereniging in Karlsruhe. Die bleek Sinterklaas te ontvangen en alle Nederlandse kinderen in en rond Karlsruhe waren van harte uitgenodigd om daarbij te zijn. Dus wij zijn snel lid geworden (!) en Sinterklaas een hand gaan geven. Ik geloof alleen niet dat de kinderen heel erg onder de indruk waren van deze happening. De pieten deden maar wat en Sinterklaas was echt oud... Wat wel leuk was, was dat we echte Nederlandse erwtensoep en poffertjes kregen en dat er een hele hoop lekkernijen werden rondgedeeld. Verder hebben we nog kennisgemaakt met aan aantal andere Nederlanders die ook in Heidelberg wonen.

Precies op 5 december werden wij verrast met twee grote zakken met pakjes. De Sint uit Breda had weer voor allerhande versnaperingen gezorgd zodat het wederom als een echte Sinterklaasavond voelde.

Auf Wiedersehen.